AYM, istinafa başvuru için koyduğu 5 bin liralık alt sınırı iptal etti. Yüksek mahkemenin iptal kararının 9 ay sonra yürürlüğe gireceği bildirildi.
Anayasa Mahkemesi, konusu 5 bin liranın altında kalan vergi ve tam yargı davaları ile idari işlemlere karşı istinaf kanun yoluna başvurulamayacağı ve 5 bin lira sınırının her yıl yeniden değerleme oranına göre belirlenmesine ilişkin yasal düzenlemelerin iptaline karar verdi.
Resmi Gazete’nin bugünkü sayısında yayımlanan karara göre Samsun Bölge İdare Mahkemesi 2. Vergi Dava Dairesi ile İstanbul 13. İdare Mahkemesi, İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinde yer alan “istinafa başvuruda 5 bin lira sınırı” ve aynı kanundaki ek 1. maddede yer alan “bu sınırın her yıl yeniden değerleme oranına göre belirlenmesi” düzenlemelerinin iptali için Anayasa Mahkemesine başvurdu.
İptal istemlerinde, dava tarihi ile karar tarihi arasında geçen sürede yeniden değerleme oranıyla belirlenen para sınırının farklılaşabileceği belirtilerek, bu durumun istinafa başvuru hakkını kullanmayı engelleyebileceği savunuldu.
Başvuruyu görüşen Anayasa Mahkemesi, anılan kanuni düzenlemelerin Anayasa’ya aykırı olduğuna ve iptaline karar verdi. Yüksek Mahkemenin iptal hükmü 9 ay sonra yürürlüğe girecek.
Kararın gerekçesinden
Anayasa Mahkemesinin iptal kararında, İdari Yargılama Usulü Kanunu’nda yer alan “temyize başvurudaki 581 bin lira sınırı”nın öngörülebilir şekilde düzenlenmediği gerekçesiyle daha önce iptal edildiği anımsatıldı.
İstinaf başvurusunda bulunmak isteyenlere uygulanan parasal sınırda da hangi tarihin dikkate alınacağının belirli ve öngörülebilir olmadığı aktarılan kararda, “İstinaf kanun yoluna başvurabilmek için belirlenen parasal sınır işlem veya eylem tarihi; idareye başvuru tarihi, dava tarihi veya ilk derece mahkemesi karar tarihine göre belirlenebilir.” değerlendirmesi yer aldı.
“Kurallar kanunilik şartı taşımaz”
Parasal sınırın her yıl güncellenmesinin de belirsizlik doğurabileceği ifade edilen kararda, “İstinaf kanun yoluna başvuru açısından hangi tarihteki parasal sınırın esas alınacağının açık, net ve tereddüde yer vermeyecek şekilde düzenlenmemesi nedeniyle kuralların kanunilik şartını taşımadığı sonucuna ulaşılmıştır.” ifadeleri kullanıldı.
